του Κρίνου Μακρίδη
Η ανεπάρκεια και η πολιτική ανεντιμότητα της κυπριακής ηγεσίας μεταδίδεται στο λαό. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ο λαός της, ο κυπριακός Ελληνισμός, στην ουσία περνούν την πιο κρίσιμη περίοδο τους στη νεώτερη ιστορία, χειρότερη ακόμα και από τις ημέρες μετά την τουρκική εισβολή.
Η οικονομική εξαθλίωση δεν επηρεάζει μόνο το βιοτικό επίπεδο και την καθημερινότητά μας, αλλά οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια, καθώς λαός που είναι οικονομικά γονατισμένος, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα, ούτε και να αγωνιστεί για απελευθέρωση των αλύτρωτων πατρίδων.
Ταυτόχρονα με τις τραγικές ημέρες, η Κύπρος ζει και σε ρυθμούς προεκλογικής περιόδου. Μιας περιόδου γεμάτη από κούφιες και ασυνάρτητες προτάσεις. Και θα έλεγε κανείς ότι θα έπρεπε να υπήρχε, έστω και λεκτικά από τους υποψήφιους και τα κόμματα, η κατάθεση προτάσεων, έτσι που να δημιουργείται η προοπτική για ελπίδα και ανάκαμψη. Ωστόσο, αυτό που κυριαρχεί είναι η πλήρης σύγχυση των πολιτικών δυνάμεων, σύγχυση η οποία μεταδίδεται και στο λαό με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η κάκιστη διακυβέρνηση και ο πολιτικά ανεπαρκής υποψήφιος του ΑΚΕΛ, ανοίγουν το δρόμο στον υποψήφιο του ΔΗΣΥ, Νίκο Αναστασιάδη. Ο Αναστασιάδης στην προσπάθειά του να προσελκύσει συμμαχίες, προέβη σε τέτοιου είδους υποσχέσεις προς την ηγεσία του ΔΗΚΟ, που πολλοί διερωτούνται, με βάση και το πολιτικό παρελθόν της Κύπρου, αν θα μπορούσε να τις υλοποιήσει. Η ηγεσία του ΔΗΚΟ, με τη στάση της, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα στο λαό και στα ίδια τα μέλη του κόμματος. Υπό την ηγεσία του Καρογιάν, το ΔΗΚΟ στήριζε την προεδρία Χριστόφια και παρέμεινε στη συγκυβέρνηση ακόμα και μετά την τραγωδία της 11ης Ιουλίου 2011.
Ακολούθως, συμμετείχε στην παρωδία των προσπαθειών του λεγόμενου χώρου του κέντρου, τις οποίες υπονόμευσε για να μπορέσει να επιβάλει υποψήφιο του κεντρώου χώρου, που θα τον στήριζε και το ΑΚΕΛ, και τελικά κατέληξε σε συνεργασία με τον ΔΗΣΥ και τον Νίκο Αναστασιάδη. Ποιες αρχές διέπουν αυτή την πολιτική πρακτική; Πώς ο κόσμος θα εμπιστευτεί τις πολιτικές δυνάμεις, όταν κατανοεί πως τα πάντα κρίνονται με μέτρο την καρέκλα και τον διαμοιρασμό της εξουσίας και όχι την αγάπη για την πατρίδα και τους κατοίκους της. Πώς θα επιλέξει ο λαός; Ήδη, κυκλοφορεί ως φήμη, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί ως σοβαρή πιθανότητα, πως ένα από τα ανταλλάγματα που κέρδισε ο Καρογιάν είναι η εκλογή του στην Προεδρία της Βουλής το 2016. Αν αυτό το σενάριο επαληθευθεί, μύρια κακά περιμένουν τον λαό μας. Γιατί ήταν και είναι από τους πρωτεργάτες της πολιτικής διαφθοράς, της αναξιοπιστίας, της ευνοιοκρατίας και του δόγματος του «διαίρει και βασίλευε».
Ο τόπος κινδυνεύει με παράλυση και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, εξουσιών και περιουσιακών στοιχείων σε ξένα κέντρα, και η πολιτική ηγεσία λειτουργεί με βάση το προσωπικό και κομματικό συμφέρον, παρόλες τις παραινέσεις των απλών ανθρώπων.
Εκτός από κομματικές ηγεσίες που λειτουργούν απόλυτα συμφεροντολογικά και με βάση το πάρε – δώσε ενώ η Κύπρος χάνεται, υπάρχουν και κομματικές ηγεσίες, που κρύβονται πίσω από το υποκριτικό «κατά βούλησιν» ή δήθεν «κατά συνείδησιν» και που έχουν φέρει τον λαό σε πλήρη σύγχυση και απόγνωση ως προς το τι να ψηφίσει. Γιατί οι επιλογές του είναι οι ίδιες που έφεραν την Κύπρο στην καταστροφή. Πέραν αυτού αυτή η «θεωρία» είναι και ένα πλήγμα κατά της δημοκρατίας. Εξέλιπαν οι ηγέτες και οι ηγεσίες , που θα δώσουν καθοδήγηση στο λαό, με αποτέλεσμα ο λαός να ικανοποιείται ή να μην έχει επιλογή από το «μη χείρον βέλτιστον». Ένας κοινωνιοψυχολογικός ορισμός που εξυπακούει περαιτέρω καταστροφή και καταβαράθρωση.
Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, που η πατρίδα και ο Ελληνισμός χρειάζεται ενότητα, σχεδιασμό, αποφασιστικότητα, εντιμότητα, καθαρότητα θέσεων και ειλικρίνεια, η πολιτική ηγεσία προσφέρει ακριβώς τα αντίθετα, δηλαδή πολυδιάσπαση, προχειρότητα, χαμαιλεοντισμό, ανεντιμότητα και υποκρισία. Πάνω απ' όλα, δεν μετανοεί και δεν ζητά συγγνώμη για όσα δεινά επέφερε στον τόπο.
Αυτός ο εχθρός είναι χειρότερος και πιο επικίνδυνος και από τον Αττίλα...
ΕΛΚΕΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου