Ο Μωάμεθ ο Πορθητής ξεκίνησε μια νέα εποχή με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, τώρα… η Κωνσταντινούπολη ανοίγει τις πόρτες σε μια νέα εποχή του μέλλοντος”.
Αυτό ανέφερε ο Υπουργός Μεταφορών, Ναυτιλίας και Τηλεπικοινωνιών της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ, ανακοινώνοντας ότι στις 3 Μαΐου θα διεξαχθεί ο διαγωνισμός για την κατασκευή του τρίτου αεροδρομίου στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο θα συμπληρώσει το Ατατούρκ (στην ευρωπαϊκή πλευρά) και το Σαμπιχά Γκιοκτζέν (στην ασιατική). Ο χώρος κατασκευής του θα γίνει βόρεια της Πόλης, κοντά στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας.
Το νέο έργο όταν ολοκληρωθεί σε διάστημα 42 μηνών, θα έχει τη μεγαλύτερη χωρητικότητα στον κόσμο, αφού θα μπορεί να εξυπηρετήσει 150 εκατομμύρια επιβάτες τον χρόνο. Το κόστος εκτιμάται στα επτά δισεκατομμύρια ευρώ. Η κατασκευή του θα γίνει με τη μέθοδο της “κατασκευής, λειτουργίας και μεταβίβασης” από την κατασκευάστρια εταιρεία, η οποία θα έχει δικαιώματα λειτουργίας για 25 χρόνια.
Η κατασκευή του νέου αεροδρομίου κρίθηκε επιτακτική. Από την στιγμή που η Τουρκία ξεκίνησε τη διπλωματία ανοίγματος προς πολλές χώρες της περιφέρειας και όχι μόνο, αυξήθηκε και η κίνηση των άλλων δύο αεροδρομίων της. Οι δε Τουρκικές Αερογραμμές από μία μεσαίου μεγέθους εταιρεία, έγιναν μία από τις 10 μεγαλύτερες του κόσμου. Έτσι, τα δύο άλλα αεροδρόμια αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της χώρας και πιο συγκεκριμένα της Κωνσταντινούπολης. Ταυτόχρονα, άλλος ένας λόγος που έκανε πιεστική τη νέα κατασκευή είναι και το γεγονός ότι η Τουρκία επιθυμεί να ανταγωνιστεί τα αεροδρόμια των χωρών του Περσικού Κόλπου (ιδιαίτερα των ΗΑΕ, του Κατάρ, του Αμπού Ντάμπι και της Σαουδικής Αραβίας), τα οποία καθίστανται παγκόσμιας εμβέλειας αεροπορικοί και εμπορικοί κόμβοι. Αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος που στο Cube Defense3 Analysis παρουσιάζουμε συχνά ειδήσεις για τα αεροδρόμια των χωρών του Κόλπου.
Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται ορατή η σύγκριση για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών αεροδρομίων, τα οποία δεν έχουν ενταχθεί σε μια ευρύτερη πολιτική και οικονομική/εμπορική στρατηγική. Φαίνονται, όμως, καλύτερα και οι συμβάσεις που υπέγραψαν οι Έλληνες πολιτικοί για το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, τα συνεπαγόμενα κόστη και οι φόροι που καλούνται να πληρώσουν οι ταξιδιώτες και το πόσο ανταγωνιστικά είναι σε σχέση με άλλα γειτονικά αεροδρόμια. Την στιγμή που στην περιφέρειά μας γίνονται κοσμογονικές αλλαγές, στην Ελλάδα η πολιτική ηγεσία “επενδύει” τον πολύτιμο χρόνο της στη λίστα Λαγκάρντ, στα στικάκια, στις μεθοδεύσεις στην ΕΛΣΤΑΤ, στο ποιος στηρίζει ή όχι την τρομοκρατία και σε πολλά άλλα προβλήματα, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν λυθεί, αν υπήρχε θέληση για κάθαρση. Από την στιγμή που δεν υπάρχει, ας θαυμάζουμε άλλες χώρες να προοδεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου